Bambaşka Bir Yarın Tasarla
Bazı günler geçirdiğiniz günden, o günki çalışma performansınızdan, yaptığınız aktivitelerden ya da sadece hava durumunun kötü oluşundan memnuniyetsizlik duyduğunuz olmuştur.
Ama yarın bambaşka bir gün. Sonun doğurduğu başlangıç. Amacım bugün kötü geçti yarın için şunu yap tavsiyesi vermek değil. Sadece yarının daha iyi olacağını bilmenizi sağlamak.
Bir birikim sürecidir zaman. Bir yığın olur içi insanın. İnsanın kimdir, kimsedir. Kimi eğer zamanı acımadan ve bekletir sevdiklerini, kimi ise esnetir zamanı. Bu bir hediyedir sevdiklerine.
Yarını üretmiş insan için “umut” hep vardır. Yarın umudun çocuğudur. Kötüye çekilen bir perdedir. İyi için gelişimin yoludur. Yarın hep vardır. Yarın aynı zamanda biriktirdiğimiz dünlerin yansımasıdır. Bir olup başarmasıdır.
Yarın “yenicidir”. Çocukların bayramlıkları gibidir. Merak edilen olduğu kadar neşeyi coşkuyla harmanlayandır. Yarın bazen çocuktur. Bazen ölümüne bir kalmış dedemin nasihatlarıdır.
Yarın odur, yarın budur. Bu devran böyle yürür. Sizden isteğim bugün yaşadığınız ne varsa yarında sizinle gelecek. Sonrasında ise adına ‘dün’ denecek. Ama siz şunu sakın unutmayın:
Yarın sizin yeni şansınız olacak. Değerlendirmekse size kalmış.
Son olarak çok sevdiğim Can Dündar’dan bir alıntı yapmak istiyorum:
“Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu. İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı. Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı.
Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan. Bir parçasına dün dedi, diğer parçasına bugün, öteki parçasına da yarın.
Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu. Dünü düşünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı; ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bu gününü. Oysa yarın, bugüne dün diyor, dün de bu gün için yarın diyordu. Bir türlü beceremedi. Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. Bu günü eline yüzüne bulaştırdı… Mutsuz oldu insan.
Ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı; ama bugünü hiç yaşayamadı. Ne yarın ne de dün!”
Can Dündar
Güzel bir yarın olsun. Sevgiler.
